نگاهی به سفارت ایران در اردن

• نگاهی به شهر ژنریک  

آنچه به شهر هویت می بخشد

آنچه به شهر هویت می بخشد، نحوه استفاده از آن و ارتباط با این پدیده پیچیده است که ازدرون جامعه ناشی می گردد.تجربیات شهری به نوبه خود می توانند برای شهروندان آموزنده باشند. اما این نحوه زندگی شهروندان است که به شهر معنا می دهد نه اینکه صرفا سهولت دسترسی به ارزش های تاریخی شهر و ارتباط بین هسته های هویت بخش، موجب تداوم تاریخی شده و در بوجود آوردن احساس تعلق ساکنین نسبت به شهرشان موثر باشد. محل استقرار فعالیت ها، رفت وآمدها و ارتباطات رودرروی موجود در شهر، متضمن بروز حیات مدنی در شهر بوده است. اما امروزه با پا به عرصه گذاشتن ابداعات و اختراعات جدید و ورود به عصر اطلاعات، شهر سازی و هویت مندی شهرها معنایی جدید یافته اند.
رم کولهاوس یکی از تاثیر گذاران عرصه معماری امروز جهان و یکی از پیشروا ن معماری دهه 90 اروپا کسی که پروژه های متعدد شهرسازی و معماری را با تبحری خاص و منحصر به فرد هدایت گر بوده است و کرسی استادی دانشگاههای معتبر

نگاهی تحلیلی به مبلمان شهری 

نوشته: رضا لاهیجی
کارشناس ارشد طراحی صنعتی از دانشگاه تهران
مدرس دانشگاه

1. مبلمان شهری / مقدمه و تعاریف کلی:
شهر یک اثر هنری بزرگ است که آفرینندگانی به وسعت خود و به تعداد جمعیتش دارد «هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی خلاق و پرورنده برای مردمی است که در آن زندگی می کنند» چنین محیطی با گوناگونی بسیار، آزادی انتخاب به افراد می دهد و زمینه خلاقیت را فراهم می آورد، فضای شهر حداکثر ارتباط را با مردم و زیستگاه پیرامونشان برقرار می سازد و تنها یک وسیله برای در اختیار گذاردن تمام این ها دردست دارد: امکانات مناسب شهری .

نماز ، عبادتی بزرگ

شناخت معبود و آفریدگار ، محبت او را در دل ایجاد می کند و این محبت ، انسان را به پرستش و عبادت و اظهار کوچکی و تواضع در برابر عظمت او وامی دارد .

نماز ، جلوه ای از بندگی انسان در پیشگاه خدا و مظهر عبودیت و عبادت است .

آنکه « بنده » آفریدگار است و این بندگی را احساس می کند و می داند و باور دارد ، در برابر او ، مطیع فرمان است و در پیشگاهش سر بر خاک می نهد و قامت خم می کند و به سجده می افتد و با وی راز می گوید و نیاز می طلبد و آن خالق بی همتا را که سررشته دار اوست ، به عظمت و پاکی می ستاید .

چرا عبادت ؟

فلسفة آفرینش انسان ، بندگی و عبادت و عبودیت است . این صریح کلام الهی در قرآن کریم است که می فرماید :

« و ما خلقت الجن و الأنس الا لیعبدون »

جنس و انس را ، جز برای پرستش و بندگی خود ، نیافریدم.

این حکمت و هدف والا ، سرلوحة همة رسولان الهی نیز بوده است . در قرآن می خوانیم :

« و لقد بعثنا فی کل امه رسولاً ان اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت »

در هر امتی پیامبری برانگیختیم که ( به مردم بگویند ) : « الله » را بپرستید و بندة خدا باشید و از طاغوت بپرهیزید .

ناگفته نماند که این بندگی کردن ، سودی به خدا نمی رساند بلکه مایة عزت و سعادت خود انسان است و گرنه خداوند بی نیاز و مطلق است .

من نکردم خلق تا سودی کنم